By jaapandre

Het regendekje (afdekken hoofdgat als ie gestald is) beviel me niet, de bevestiging ervan was niet echt handig en het is me al een paar keer gebeurd dat ie eraf gewaaid is.
Ik had het idee om een bedrukt spandoek op maat te laten maken door 123sticker.nl of zo, de totale kosten zouden dan iets van 35 euro zijn. Dus eerst maar even denken over een goedkopere oplossing. Van het luiers maken hadden we nog Pul over. Dit is een gelamineerde waterdichte stof. Nadat ik het op maat geknipt had (trapezium, bovenkant 44 cm, onderkant 88 cm, hoogte 50 cm), besloten om er een 5 punts bevestiging van te maken: 2 haakjes aan de spiegel, een haakje midden achter, 2 klittebandrondjes in de punten.
De haakjes (in bezit) heb ik met een elastiekje bevestigd door een zeilring van 5 mm (gamma: tang incl 100 ringetjes: 10 eur).
Het klittenband is plakklittenband van de Aldi (gekregen bij aanschaf Kali).
Bij een eerste test bleek dat er een kuil komt, waarin de regen blijft staan, nog even in het midden een steun plaatsen, waardoor het hopelijk meer als tent blijft en waardoor het water ervan af loopt.
De totale kosten waren 10 eur incl gereedschap, 0 eur ex gereedschap 🙂

By jaapandre

Gisteravond was het zover, eindelijk tijd om de cranks te vervangen. Ik wilde de 170 mm crank vervangen door een 155 mm. Daardoor zou ik net iets meer ruimte hebben voor mijn benen (richting kap) en zou het voor A ook makkelijker zijn, met haar korte beentjes en haar 155mm cranks op haar Fuego. Het zou niet zo moeilijk moeten zijn, met het goede gereedschap volgens het volgende filmpje:

De cranktrekker had ik in huis, leve de fietsgereedschapsdoos. De 14 mm dopsleutel was een groter probleem. Uiteindelijk maar een ratelset bij de automaterialenwinkel gekocht, die wilde ik toch al hebben. Mijn tijdsinschatting was dat het in een kwartiertje zou moeten kunnen (het filmje was 1,5 minuut, trappers eraf/erop). Dus het zal wel (x3x3) ruim 2 uur kosten 🙂 Dit bleek een redelijke schatting te zijn, na 7 kwartier waren de cranks vervangen en stonden alle fietsen weer op hun plek.

Kali heeft een groot voordeel. Het mangat, daardoor kan je redelijk makkelijk bij de cranks komen. De eerste stap was verwijderen van de trapper. Dat lukte niet, tis altijd lastig om de goede kant op te bepalen, maar hij zat zo stevig vast dat het me niet gelukt is. Dan maar de crank er met trapper afhalen, dan kan ik buiten de fiets even beter kijken. En dat ging als een speer, de moer ging er makkelijk uit (mede dankzij de ratel) de cranktrekker ging er makkelijk op, met een paar keer heen en weer draaien, ging de crank eraf.

Ik dacht er even over om eerst de andere crank er ook af te halen, maar dan miste je de mogelijkheid om tegenwicht te geven, dus toch maar eerst de nieuwe crank erop gezet. Ook dit ging als een tierelier, blijft wel de uitdaging om hem strak genoeg, maar niet te strak vast te draaien…

De tweede crank was een groter probleem. Hans had me al gewaarschuwd. Ik kreeg de trekker er niet mooi recht op, en had hem niet ver genoeg erop gedraaid, dus in plaats van dat ik de crank van de trapas trok, trok ik een deel van de schroefdraad kapot. Oepsie…. Nu had ik al een alternatieve methode bedacht in case of emerency (domme kracht), maar nog een keer geprobeerd, nu de cranktrekker zo ver mogelijk erop gedraaid. Nu kwam de crank er gelukkig wel af. Het vervolgens weer eraf halen van de cranktrekker was nog een uitdaging :-).

Het was tijd om de bladen over te zetten. Ik had een crank met 52 blad gekocht, maar op de oude crank zat nog een 52 en 65 blad die nog prima waren en waarop de ketting ingesleten was en vice versa. Dus die wilde ik terug op de nieuwe crank. Mooi klusje om binnen aan tafel te doen, was een hele puzzel om twee bladen en twee beschermranden goed aan de crank te krijgen…

Ahwel Crank erop, trappers erop (had combipedalen van mijn oude focus gehaald, was ik al van plan, we hebben niet echt geweldige klikschoenen). En Klaar was ik. Alleen nog even gereedschap opruimen, Kali uit de schuur en in de tuin en de 2 rechtopfietsen weer terug in de schuur en handen wassen, hmmm ik had toch de meeste tijd mijn handschoenen gedragen…..

Al met al viel het me mee, zowel de temperatuur (heb het in de halfsteen vrijstaande schuur gedaan, met alleen een klein straalkacheltje), als de moeilijkheid van het werk, als de rare houdingen die ik zou moeten aannemen om het werk te doen. (foto volgt nog, moet even poseren).

By jaapandre

Vandaag had de lamp aangestaan en daardoor was de accu flink leeg. Bij thuiskomst vond de acculader dat het voltage te laag was en wilde niet laden. Bij doormeten bleek het voltage nog 7,6 te zijn (12volt accu). Gelukkig had ik nog een druppellader liggen en die wilde wel prik leveren, voltage over accu en lader was toen ongeveer 10 volt. Na een paar minuten (2?) heb ik snel de laders gewisseld en toen wilde de snellere lader wel laden.

Ik vermoed dat als de tijd tussen het wisselen van de laders groter was de snellere lader de accu toch niet wilde laden….

By jaapandre

Zoals eerder al beschreven is Kali een fiets waar je leuke dingen aan kan doen, deze pagina is bedoeld om deze leuke dingen te onthouden/prioriteren. Ik gebruik hierbij de MoSCow-methode.

Bij Musts komen niet de dingen te staan, die moeten gebeuren om Kali rijdend te houden (dagelijks onderhoud). Daar zal zonodig een extra categorie voor gemaakt worden.

Musts
verlichting stellen (te veel omhoog en rechts)
Should
verlengen stuurbuis
bagageruimte beter (wiel/derailleur/ketting/gaten beter afschermen)
voorverlichting: gat groter maken, optimaliseren.
achterwiel testen met 26″
Could
Wielkasten
knipperlichten op stuur
verlichting 2 lampen ipv 1 (wettelijk voorschrift)
achterwiel verhogen?
kettingbuis
Would
windscherm
Buitenwijken
voorvering

Done
[m]mangatdekje: vastzetten met knoopgatenelastiek aan boutje/spiegels
[m[kortere cranks (155mm meer ruimte om te trappen, kortere beentjes A)
[m]bedrading nakijken/vastzetten, accu testen: draden eerder gesplitst, gaat niet meer van voor naar achter en weer terug

By jaapandre

Met de aanschaf van Kali heb ik een aantal mensen die mij volgen verbaasd, ik heb immers net met volle overtuiging een nieuwe open ligger gekocht voor mijn woon-werkverkeer. Helemaal onlogisch is het niet. Ik heb laatst voor een open ligger gekozen, omdat mijn woon-werkverkeer voor een groot deel vals plat heeft, extra kilo’s zijn dan niet zo fijn, ook is het (zeker in de zomer) redelijk druk fietspad, waardoor je met een velomobiel meer ruimte inneemt dan met een open ligger, ook het open karakter heeft zo zijn voordelen.

Echter er zitten ook voordelen aan een velomobiel en aan Kali in het bijzonder. Een belangrijk voordeel ontdekte ik met de gladdigheid van laatst. Op een driewieler (bakfiets) kon ik met gemak de 18km/h halen, waar andere fietsers moesten lopen. Waren we vorig jaar aangewezen op de slee om de kids weg te brengen, dit jaar konden we ze gewoon in de bakfiets doen (natuurlijk hebben we wel een keertje de slee gebruikt). Verder is een velomobiel ook warmer en wordt je minder nat (en dus koud) van de regen. Dat laatste is niet zo een sterke overweging. Echt nat ben ik in het afgelopen jaar niet geregend. Een ander voordeel van een velomobiel kan zijn dat je harder kan rijden, door een betere stroomlijn, dat moet ik nog ervaren. Maar de voordelen van de velomobiel zijn met name aanwezig in de winter. Op dat moment zijn er minder andere fietsers op de weg, waardoor een belangrijk voordeel van de open liggert minder belangrijk wordt. Kortom een velomobiel is een goede winterfiets, de kou speelt dan een belangrijkere rol.

En waarom Kali…

Via twitter en mail had ik al aardig wat verhalen over Kali gehoord. Het is een fiets met een geschiedenis. Waarschijnlijk in 1984 gemaakt, door Bram Moens in 1985 op een wedstrijd in Engeland bereden (vanaf 2:05, die witte met nummer 39)

Hans heeft de fiets goed onderhouden, qua lengte zijn we vergelijkbaar, maar bij de overdracht bleek dat onze benen/fietsmethode wel heel anders zijn. Stond bij Hans het stoeltje vrij ver naar voren, bij mij moet ie op de achterste stand om te voorkomen dat ik mijn benen niet tegen de ombouw stoot. Dat deed mij wel vermoeden dat ook mijn vrouw in Kali zou kunnen rijden, wat des te fijner is omdat ik vrij makkelijk thuis kan werken, maar mijn vrouw niet(1). De aandrijving van de fiets is erg fijn, de niet-geveerdheid heeft zijn nadelen, maar ook zijn charmes. En het is een object waarmee je plannen kan maken om te verbeteren. Hierover op een aparte pagina meer.

(1) mijn vrouw blijkt er inderdaad in te passen, nu nog kijken of ze het ook fijn vind fietsen.

By jaapandre

Dinsdag 29 december was het zo ver, mijn eerste echte tocht in Kali, start: utrecht vlakbij het stadion, via De Bilt, Huis ter Heide, Soesterberg, Amersfoort, Hoevelaken, Zwartebroek, Voorthuizen, Apeldoorn, Twello, Deventer, Holten, Markelo, Goor, Delden, Hengelo zou ik na ongeveer 140 kilometer in Oldenzaal zijn. (eigenlijk werd ik onderlangs Almelo gestuurd, maareh dat was te onbekend in het donker). Met een gemiddelde bewegingssnelheid van 25 en daarmee ongeveer 20 kilometer inclusief rust, zou ik binnen 7 uur over moeten zijn…

Vol goede moed ging ik op weg, maar moest al snel een keer stoppen om de bagage anders in te pakken, er liep het een en ander aan. Ook voor de route moest ik zo af en toe stoppen om precies te kijken welke weg ik moest rijden (liever iets meer tijd kwijt om de goede weg te vinden, dan een half uur de verkeerde weg rijden….
Tot Amersfoort ging het niet echt lekker, totdat ik de Utrechtseweg/straat op ging, die ging flink naar beneden… Ongemerkt was ik al een flinke tijd bezig om te klimmen….. Met 30 op de teller (denk ik) ben ik daar de klinker weg naar beneden gedenderd, aangezien Kali ongeveerd is en de wielen gaan trillen op klinkerwegen voelde dat fors aan.

Amersfoort heeft het begrip fietser niet helemaal begrepen, de weg was abominabel, de bewegwijzering was slecht, aangezien het vaak lang duurde voordat ik een gps fix had op mijn telefoon en een kaart van 1:100.000 bij me had, maar snel aan een mevrouw gevraagd waar Hoevelaken lag, dit is een techniek geweest die ik al snel heb toegepast: bij twijfel vragen, levert gelijk een leuk praatje op….

In Hoevelaken de lokale supermarkt bezocht om vloeibare en vaste energie in te slaan en tot me genomen. Er stond toen 27,5 km op de teller en was ongeveer 2 uur onderweg…. 20 kilometer verder was ik weer aan rust toe, een busstation (Wittenberg) in the middle of somewhere was mijn pleisterplaats, toch mijn kettinglijn even nakijken, want had het gevoel dat ik wel erg zwaar trapte. En ja hoor, het draadje van mijn col was tussen de kettinggeleider van de derailleur gekomen. Bij wegrijden was er een flink geratel te horen, dus weer eruit, en bleek de ‘gewone’ kettinggeleider ook gedraaid. Handmatig was ie niet terug te draaien, er was toevallig een prullenbakleger bij de bushalte die een steeksleutel had. Dat was wel handig, want degene die ik van Hans had gekregen, zat ergens in mijn bagage, die ik met veel moed beleid en trouw goed gekregen had…. Het was ondertussen 14 uur geworden, dus echt opschieten wilde het niet… Maar had de moed nog niet opgegeven, en ach genoeg treinstations op mijn weg….

Op naar Apeldoorn, de weg was een beetje heuvelachtig, vaak stijgen, soms dalen. Maar bij het dalen, kon ik nog met moeite de 18km/h halen. Liep er al weer wat aan? Een paar keer afgestapt om te kijken, mijn waterfles leeggegooid (scheelde weer 1,5 kilo), zelfs nog een keertje de banden gecontroleerd, maar er leek toch niets aan te lopen. Dus liet ik de fiets maar even uitlopen om te kijken of ik iets hoorde. Ik ging steeds langzamer, tot mijn snelheid negatief werd…. De weg leek te dalen, maar was nog steeds aan het stijgen… Dit gaf de burger moed, want als je omhoog gaat….. Ik kan de snelheid weer boven de 20 krijgen en na nog een stukje klimmen was ik bovenop wat later de beruchte Torenberg bleek te zijn. De afdaling kon beginnen. Langs familiepark Julianatoren reed ik nog zo’n 35 km/h even later durfde ik mijn snelheid boven de 50 te laten komen, thuis bleek de maximumsnelheid 54,6 km/h te zijn. Mentaal heeft me dit zo’n kick/boost gegeven dat ik besloot snel naar Deventer door te rijden (het zou immers om half vijf al donker worden). Vlak voor Deventer was het wel even irritant er was een ‘doorsteekje/trap’ om de brug makkelijk op te kunnen, die was niet geschikt voor Kali, ik mocht een 500 meter extra rijden. In Deventer heb ik in Kali even een pauze genomen en vooral wat energie tot mij genomen en ben doorgereden naar Holten. Onderweg was het donker geworden en had mezelf wat warms in Holten beloofd. Uiteindelijk een frietje met warme chocomelk tot me genomen in een half koude/warme snackbar.
Ik had daar nog een keuzemoment om via Almelo te rijden, maar vrij makkelijk besloten om onderlangs te gaan, iets meer kilometers, maar het laatste stuk was bekend terrein en de bewegwijzering verwachtte ik beter. Dit bleek een goede keus te zijn. In Hengelo had ik echt het gevoel om bijna thuis te zijn. Helaas moest ik toen nog ruim 10 km rijden met een zeer stuitje (te rechtop zitten) en ijskoude voeten. Die voeten waren niet het ergste, door de klikschoenen, gebruik je je voeten niet om te fietsen.

Uiteindelijk was ik om 20.30 thuis. Ik kon nog makkelijk uit Kali komen (leve het grote mangat).
De voordelen van Kali: warm, leuk, veel aanspraak, positieve reacties onderweg, geen energie in evenwicht bewaren (waardoor je bij grote vermoeidheid niet omvalt/energie kwijt bent met rechtop blijven), weerstand(?).

De nadelen: je bent constant aan het sturen

De stats:
afstand: 145,63 km
rittijd (moving): 7:35
rijdend gemiddelde: 19,68
totale tijd: ruim 10 uur.
Maximum 54,6
windkracht: 3-4 tegen.